Predstaviti studentima klasifikaciju softvera u okviru koje se može izdvojiti kategorija sistemskog softvera, uz ograničavanje opsega materijala na računarske sisteme opšte namene koji izvršavaju uobičajene moderne višeprocesne i višekorisničke operativne sisteme. Studenti treba da nauče pojmove vezane za organizaciju savremenih mikroprocesorskih računarskih sistema, načine na koje ona utiče na projektovanje i implementaciju sistemskog softvera, kao i da upoznaju alate za saradnju prilikom razvoja softvera.

Savladavanjem planiranog nastavnog sadržaja studenti stiču razumevanje osnovnih pojmova vezanih za organizaciju savremenih mikroprocesorskih računarskih sistema, uticaja organizacije na projektovanje i implementaciju sistemskog softvera, kao i upoznavanje alata za saradnju prilikom razvoja softvera. Ova znanja predstavljaju osnovu za prepoznavanje, analizu i rešavanje praktičnih problema vezanih za sistemsko programiranje na savremenim računarskim sistemima.

Teorijski deo: Kategorizacija sistema i softvera. Nesaglasnost napretka performansi centralnog procesora i radne memorije. Model rada procesora. Petostepeni tok obrade instrukcija. Anomalije paralelizma obrade instrukcija. Metode za unapređenje iskorišćenja procesorskih resursa. Organizacija radne memorije. Keširanje. Virtuelna memorija. Osnove konkurentnog i paralelnog izvršavanja koda. Osnovni pojmovi virtuelizacije. Praktičan deo: saradnja preko GitHub i Slack servisa. Ilustracija predviđanja grananja. Ilustracija uticaja keširanja. Analiza referentnih procesorskih priručnika.

Verbalno-tekstualna metoda, ilustrativno-demonstrativna metoda, kibernetička/problemska metoda, metoda praktičnog rada na računaru.