Predmet osnovi prostornog dizajna ima za cilj da osposobi studente za rad u programima prostornog okruženja kroz upoznavanje sa teorijskim osnovama i praktičnom primenom kroz računarske vežbe. Teorijski deo obuhvata sav potreban materijal kako bi se razumeli složeni procesi prikazivanja trodimenzionalnih oblika na računaru, njihove manipulacije, objašnjava i prikazuje elemente koji mogu biti sadržani u delu računarske grafike koja obuhvata prostorni dizajn, razčlanjujući ih na promenljive parametre od kojih zavisi rezultat koji se želi dobiti. Kroz praktični deo, studenti, na računarima, imaju priliku da testiraju i upotrebe teorijsko znanje, stičući na taj način znanja koja mogu upotrebiti u daljem radu. 3D realni prikazi su danas najprimenjeniji oblik vizualizacije. Pre svega zbog svog prostornog i fotorealističnog prikaza, ovakav način vizualizacije je postao vodeći u ovoj sferi.

Studenti su osposobljeni da samostalno pristupe problematici izrade 3D modela u različitim 3D programima, njihovom mapiranju, osvetljenju i fotorealističnom renderu. Teorijska znanja primenjuju se na sve tipove 3D objekata, njihovog senčenja, mapiranja, osvetljenja i rendera kao i na međusobne razlike između različitih tipova modela kao i različitih tipova modelovanja, sa akcentom na podobnost upotrebe za različite namene. Struktura 3D modela tj. njihovi podobjekti detaljno su razrađeni dajući studentima temelje razumevanja i rada sa različitim tipovima objekata, nezavisno od programskog alata koji mogu koristiti.

Predmet sadrži više oblasti ključnih za ovladavanje osnovama prostornog dizajna od kojih je prva oblast modelovanja, a sadrži: boks modeling, modelovanje ivicama, NURBS modelovanje, proceduralno modelovanje, modelovanje uz pomoć fotografije i 3D skeniranje. Pored tehnika modelovanja sadržaj predmeta obuhvata i principe podele površine modela (sa osvrtom na prednosti korišćenja različitih algoritama podele i načinom same upotrebe), tehnike deformacija objekata čijom upotrebom se dobijaju prostorni oblici koje je gotovo nemoguće postići samo modelovanjem. U drugoj oblasti obrađena je problematika upotrebe materijala u kojoj su najznačajniji: standardni materijali, specijalizovani materijali, kroz lekciju definisanja boje u 3D prostoru, upotrebe šejdera i čvrstih objekata, tipova površina i simuliranja različitih površinskih obrada. Oblast osvetljenja na predmetu obuhvata: standardno osvetljenje, specijalizovana osvetljenja (Indirektna osvetljenja i fotometrik), osvetljenja i načini postavljanja osvetljena na scenu u zavisnosti od namene finalnog proizvoda i nivoa realističnosti koji se želi postići. Takođe kroz sadržaj koji obuhvata svetla objašnjeni su različiti specijalni efekti koji se mogu ukombinovati sa različitim tipovima osvetljenja, kao što su Volume lights, Light flare i drugi. Oblast rendera objašnjava standarde rendere koji se koriste u prostornom dizajnu kao i neke od specijalizovanih rendera.

Nastava se izvodi savremenim didaktičkim sredstvima i metodama, interaktivno u vidu predavanja, i računarskih vežbi. Na predavanjima se izlaže teorijski deo gradiva propraćen primerima i simulacijom rešenja radi lakšeg razumevanja predmetne materije. Računarske vežbe su organizovane na način da dopune veštine praktičnim znanjima omogućavajući studentima konkretnu primenu znanja stečenih na predavanjima. Pored predavanja i vežbi redovno se održavaju i konsultacije.